بررسی نقش هیپربیلیروبینمی در تشخیص آپاندیسیت عارضه دار شده

چکیده زمینه و هدف : تشخیص زودهنگام، صحیح و بدون اشتباه موارد عارضه دار آپاندیسیت (گانگرن، پرفوراسیون و ...) جهت جلوگیری از مورتالیتی و موربیدیتی و تصمیم به اقدام صحیح و مقتضی جراحی امری ضروری است. هدف این مطالعه تعیین سطح بیلی روبین توتال سرم در تشخیص موارد عارضه دار آپاندیسیت قبل از عمل بود. مواد و روش ها: تعداد 295 بیمار که با شکایت درد شکم به اورژانس بیمارستان شهید رجایی قزوین مراجعه و براساس معاینات بالینی اولیه برای آنها تشخیص آپاندیسیت حاد مطرح می شد وارد مطالعه اپیدمیولوژیک تحلیلی شدند. اطلاعات هر یک از بیماران که شامل اطلاعات دموگرافیک، مدت درد، علایم، وجود تب و سابقه بیماری کبدی و نتیجه معاینات اولیه بود در پرسشنامه ای که تهیه شده بود وارد می شد. جهت کلیه بیماران شمارش کامل گلبول های سفید به همراه سطح بیلی روبین توتال سرم اندازه گیری شده و نتایج در پرسشنامه وارد می شد. آنهایی که تحت عمل جراحی قرار می گرفتند، توسط رزیدنت عامل عمل یافته ماکروسکوپی حین عمل در پرسشنامه قید شده و جواب پاتولوژی نمونه ارسالی نیز پس از دریافت مشخص شده و وارد می شد. یافته ها: از 295 بیمار مورد مطالعه بیشترین موارد آپاندیسیت بین سنین 15 تا 24 سال (7/42%) بوده و متوسط سنی 35/30 سال بود. از این تعداد 60% مذکر و 40% مونث بودند. میزان لکوسیتوز و شیفت به چپ در موارد آپاندیسیت عارضه دار (5/98%) بطور معنی داری از گروه با آپاندیسیت بدون عارضه (6/85%) بیشتر بود. همچنین نتایج بدست آمده از مطالعه نشان داد که سطح بیلی روبین در موارد عارضه دار به طور معنی داری نسبت به گروه بدون عارضه بالا تر بود(01/0p<). نتیجه گیری: در تحقیق حاضر در ارزیابی ارتباط بین عارضه دار شدن آپاندیسیت با سطح بیلی روبین، مشخص شد در بیماران با علائم بالینی آپاندیسیت و هیپربیلی روبینمی، احتمال عارضه دار شدن در مقایسه با موارد دارای سطوح نرمال بیلی روبین بیشتر است. لذا می توان از سنجش سطح بیلی روبین توتال سرم، بعنوان تستی در کنار wbc در ارزیابی و تشخیص موارد عارضه دار آپاندیسیت بهره برد. کلمات کلیدی: هیپربیلی روبینمی، آپاندیسیت عارضه دار، آپاندیسیت بدون عارضه. وصول مقاله :25/2/90 اصلاحیه نهایی:22/12/90 پذیرش مقاله: 22/1/91